Roderick Brenninkmeijer

Realisme is het startpunt in het werk van Roderick Brenninkmeijer. Hij schildert landschappen, bloemenvelden en stillevens naar de natuur. Maar het wordt voor hem pas goed als hij de werkelijkheid een beetje durft los te laten, en de grens opzoekt tussen realisme en abstractie. De overgang tussen deze twee uitersten is het spanningsveld waar het hem om gaat: zoveel mogelijk abstract schilderen binnen de grenzen van de werkelijkheid. Heel even is de verf belangrijker dan het afgebeelde onderwerp: realistische details leggen het af tegen een losse verftoets.

Brenninkmeijer brengt ook andere uitersten samen in zijn werk: zwaar en licht, melancholiek en vrolijk. Bijvoorbeeld een sneeuwlandschap in de nacht. Een gedeelte van het schilderij is het witte, besneeuwde veld, maar de donkere achtergrond hangt er als een zware deken overheen. De los geschilderde, dikke sneeuwvlokken die naar beneden vallen zorgen voor wat licht in de duisternis.

De mens speelt geen actieve rol in zijn werk. Zij zijn alleen aanwezig door de dingen die ze achterlaten: voetstappen, gebouwen, geplukte paddenstoelen. De afwezigheid van mensen zorgt ervoor dat je zijn schilderijen niet als narratief leest. Hij vertelt geen verhaal, er gebeurt niks. Wat je ziet is wat je ziet. Door deze ultieme verstilling opent Brenninkmeijers werk je ogen voor wat de natuur aan schoonheid te bieden heeft. Hoe donker en beklemmend zo’n sneeuwlandschap ook is, de sneeuw dwarrelt vrolijk naar beneden.

Tekst: Jade Kerste Art Mediation

Delen: